 | Odgovori na pitanja |
|
1. Koncepti autonomije i postadolescencije su kritikovani iz nekoliko razloga. Autonomija je kritikovana jer se u sociološkim i psihološkim studijama često posmatra kao normativ, odnosno kao pretpostavka da je prelazak od zavisnosti deteta do nezavisnosti odrasle osobe neophodan cilj razvoja. Ovakav pristup zanemaruje važnost emocionalne i materijalne međuzavisnosti koja može postojati između mladih i njihovih porodica kroz život, kao i da značenje nezavisnosti varira u zavisnosti od socijalnog konteksta. Pojedine studije ukazuju na to da mladi sve više cene subjektivnu nezavisnost u odnosu na finansijsku, stambenu i emocionalnu nezavisnost, što dovodi do zaključka da tradicionalni koncepti autonomije mogu gubiti na relevantnosti. Postadolescencija je kritikovana zbog njenog definisanja kao perioda koji karakteriše odlaganje obaveza i istraživanje identiteta, međutim, ovo može biti više povezano sa strukturalnim faktorima kao što su ekonomske promene koje smanjuju društveni položaj mladih i vode nesigurnim putanjama. Koncept postadolescencije se može preispitivati u svetlu koncepta mladog odraslog, koji stavlja veći naglasak na strukturalne izazove sa kojima se mladi suočavaju, umesto na individualne faktore koji podržavaju ideju o produženoj mladosti kao razdoblju samoistraživanja i neodlučnosti.
2. Klasni identiteti kod mladih u Srbiji postoje, iako su oni često ambivalentni i suptilno izraženi. Oni se kod mladih u Srbiji ispoljavaju kroz opažanje razlika i simboličkih granica koje se odnose na motivaciju za školovanje, kulturu mladih, i slobodno vreme. Klasne razlike i nejednakosti bile su zamagljene u svesti mladih, posebno onih koji su bili socijalizovani u socijalističkom društvenom sistemu Jugoslavije. Međutim, i pored određenih obrazovnih mogućnosti koje otvaraju prilike za društvenu pokretljivost, postoje brojni dokazi o klasnim faktorima koji uzrokuju obrazovne i karijerne nejednakosti. Rodni identiteti mladih u Srbiji su oblikovani kako globalnim, tako i lokalnim kontekstom, gde posebnu ulogu igra patrijarhalna matrica sa normativnim obrascima poželjne femininosti i maskulinosti. Ovo se ogleda u očekivanjima i normama koje se tiču uloga odraslih žena i majki, odnosno odraslih muškaraca i očeva. Rodni identiteti i subjektiviteti su takođe pod uticajem porodičnih odnosa, intergeneracijskih dinamika, kao i društvenih i ekonomskih uslova. Doba socijalizma uticalo je na modifikaciju ženskog rodnog identiteta prema većoj potrebi za obrazovanjem, zaposlenjem i finansijskom samostalnošću, što se vidi kroz nasleđe koje je prepoznato i kod majki i kod ćerki koje insistiraju na značaju finansijske nezavisnosti žena.
|