 | Odgovor na pitanje |
|
Porodične tranzicije mladih u Srbiji karakteriše odsustvo destandardizacije uz izjednačavanje partnerstva i braka. Početak procesa detradicionalizacije postuliraju postepeni porast broja kohabitacija, predbračnog samačkog života i broja neoženjenih, odnosno neudatih osoba. Najvažnije odlike porodične tranzicije mladih predstavlja pripadnost južnoevropskom obrascu porodičnih tranzicija uz kasno napuštanje roditeljskog domaćinstva najčešće pri zasnivanju vlastite porodice. Zatim je važno pomenuti kulturu odlaganja, odnosno odlaganje završetka obrazovanja, ulaska u bračnu zajednicu, rađanja dece kao posledica nepovoljnog ekonomskog položaja mladih i stambene zavisnosti od roditelja. Predstavljena istraživanja pokazuju da navedeni faktori otežavaju samostalno donošenje odluka mladih i postizanje autonomije. Iako su brak i porodica visoko vrednovani njihovo zasnivanje se odlaže zbog brojnih nepovoljnih faktora uključujući nedostatak institucionalne podrške mladima pri osnivanju vlastitih porodica. Tranzicije mladih predstavljaju mešavinu tradicionačnih, modernih i savremenih vrednosnih obrazaca. Podaci drugih zemalja u regionu pokazuju da visok procenat mladih uzrasta od 18 do 27 godina živi sa roditeljima iz finansijkih razloga, najviši u Albaniji, a najniži u Sloveniji gde su i vanbračne zajednice zastupljenije, a srećan brak smatran značajnijim od rađanja dece u odnosu na Srbiju, Albaniju, Crnu Goru i Bosnu i Hercegovinu. |