 | Domaći 1 (Tranzicija u odraslost) |
|
1. Pristup tranzicija u odraslost kritikovan je prevashodno zbog shvatanja samog procesa prelaza mladosti u odraslost koja se posmatra kao sadržinski homogena putanja. Ipak, dominantna su dva problema koja se vezuju za pojam tranzicije u odraslost: prvi je pretpostavka umnožavanja heterogenih životnih putanja koju su mnoga istraživanja stavila pod znak pitanja. Teza o destandardizaciji životnih tokova, prema brojnim istraživanjima, nije relevantna za period kasne modernosti. Takozvani destandardizovani životni tokovi mogu se povezati sa odlaganjem stambenog osamostaljivanja i zasnivanja porodice, kao i odlaganje završetka školovanja, što je karakteristika tranzicija koje su obojene kulturom odlaganja. Drugi problem je poistovećivanje ili bar uzorčno posledično postavljanje destandardizacije životnih putanja sa procesom individualizacije. Iz literature vidimo da je prednost pristupa životnog toka taj što se, za razliku od pristupa tranzicije u odraslost, fokusira na aktivno povezivanje strukture i dejstvenosti. Naime, pristup životnog toka teži da istraži odnos strukturalnih i institucionalnih činilaca kroz procese promene statusa i uloga povezanih sa stanovanjem, zaposlenjem, obrazovanjem, zasnivanjem porodice i političkim aspektom, uz sve to preispitujući značenja koja ovom odnosu pripisuje sam akter. 2. Glavne odlike tranzicije u odraslost mladih u Srbiji su, prema istraživanju koje je sprovedeno izmedju 2003. i 2011. godine je relativno sinhrona smena različitih faza u životima mladih i to ovim redosledom: završetak školovanja, pronalazak posla, sklapanje braka i radjanje deteta. U istraživanju koje je sprovedeno nisu uočene prevelike oscilacije i heterogenizacije u ovoj putanji, a ista se može objasniti upravo južnoslovenskom modelu zasnivanja porodice. |