 | Domaći rad 1 |
|
1. Pristup životnog toka fokusira se na značenja koja pridaju akteri, odnosno uticaj aktera na tranziciju i njegovo delanje. Pored toga, proučava vezu između institucionalnih i strukturalnih činioca i povezuje samo strukturu sa dejstvenošću, to jest posvećuje pažnju i uticaju pojedinca i donošenje njegovih odluka koje usmeravaju njegovu životni tok. Ovaj pristup je primenjiviji u odnosu na pristup "tranzicije u odraslost" zbog nekoliko razloga. Prvi jer tranzicija u odraslost podrazumeva globalnu destandardizaciju životnog toga, što nije slučaj u nekim državama Afrike i Južne Amerike. Potom, pošto dolazi do produžene, odnosno destandardizovane tranzicije u odraslost dolazi do nastanka jedne (kako neki teoretičari navode) nove faze, ili produžetks mladosti - postadolescencije što koncept tranzicije u odraslost ne obuhvata. 2. Srbiju kao državu karakteriše mediteranski oblik tranzicije. Ovaj oblik podrazumeva kasno napuštanje doma, dužu zavisnost od roditelja i razvijanje jakih emotivnih veza sa njima. Karakteristične su visoko standardizovane putanje koje nisu individualizovane. Pored standardnih putanja i biografija, zapaženo je da domaćinstvo obično godinu dana nakon sklapanja braks očekuje prvo dete. Takođe je zapaženo odlaganje odvijanja bitnih događaja kao veoma zastupljen obrazac. Redosled događaja: završetak školovanja, zaposlenje, sklapanje braka i rađanje deteta su faze tranzicije koje obično traju od 2 do 9 godina u zavisnosti od različitih faktora kao što je recimo obrazovanje koje utiče na produženje tranzicije. Ovo pokazuje pripadnost Srbije južnom modelu zasnivanja porodice u kome deca kasnije napuštaju dom i to radi osnivanja sopstvene porodice. |