 | Domaći 1 - odgovor |
|
1. Klasični pristupi koji mladost tumače kao prelazni period (fazu između detinjstva i odraslosti) karakteriše određivanje mladosti preko tranzicije u odraslost. Tranzicija predstavlja prelazak iz jedne životne faze u drugu obeležen životnim događajima u ključnim sferama. Kao ključni životni događaji uzimaju se: završetak školovanja, zapošljavanje, ostvarenje finansijske i stambene samostalnosti i porodične tranzicije (sklapanje braka i rađanje deteta). Sve do 80-ih godina prošlog veka kod mladih su većinom bile zastupljene standardne biografije. Sa početkom 80-ih stanje se menja i sve učestalije postaje kreiranje vlastite životne putanje kao “životnog izbora” To je znatno uticalo na to da klasično shvatanje tranzicije u odraslost bude napušteno i zamenjeno pristupom životnog toka. Njegova značajna prednost ogleda se u tome što se on fokusira na istraživanje odnosa između institucionalnih i strukturalnih činilaca i značenja koja im akter pridaje, donoseći na osnovu toga odluke i delajući tokom svog života. Koncept tranzicije u odraslost koristi se i u okviru analiza životnog toka u svrhu označavanja procesa promena statusa i uloga koji su povezani sa obrazovanjem, zaposlenjem, stanovanjem, zasnivanjem porodice i političkim odnosno građanskim domenom.
2. Neke glavne odlike tranzicije u odraslost mladih u Srbiji mogu se videti u radu „Tranzicija (prelazak) u odraslost: tempo, obeležja i promene” koji obuhvata period između 2003. i 2011. godine. Kada se uporede podaci dobijeni na osnovu uporedne analize podataka anketa iz 2003. i 2011. može se uvideti da je došlo do poboljšanja nivoa nezavisnosti i u uzrasnoj grupi 19–25 godina i u uzrasnoj grupi 26–35 godina.Tempo sticanja nezavisnosti ovde se procenjivao se na osnovu podataka o vremenu ostvarenja četiri životna događaja: napuštanja roditeljskog doma, braka/kohabitacije, finansijske nezavisnosti i zaposlenja. Poboljšanje se najviše pokazalo u sferi sticanja finansijske nezavisnosti, dok se kod drugih sfera nije došlo do većih promena. Radi ustanovljavanja razlika u putanjama tranzicije u odraslost koriste se dve dimezije: sinhronizacije ključnih životnih događaja, redosled njihovog odvijanja. Na osovu podataka dobijenih iz istraživanja izvršenog 2003. godine može se zaključiti da su visoko standardizovane i neindividualizovane putanje, u smislu vremena i redosleda odvijanja ključnih životnih događaja, karakteristične za sve mlade osobe bez obzira na njihov obrazovni nivo. Ukoliko se ovi podaci uporede sa podacima iz istraživanja 2011. godine može se uvideti da nije došlo do značajnih promena u životnim putanjama mladih ljudi. Ovi podaci takođe ukazuju na to da je ovde reč o homogenizaciji. Sinhronizovani životni događaji odvijaju se određenim redom: završetak školovanja, nalaženje posla, sklapanje braka i rađanje deteta u određenom, relativno kratkom vremenskom periodu. Vremenski period trajanja ove tranzicije kreće se većinom od 2 do 9 godina. Na standardizovanost životnih putanja mladih u Srbiji znatno utiču pripadnost južnoevropskom modelu zasnivanja porodice, državni mehanizmi praktičke politike koji podržavaju oslanjanje mladih u Srbiji na porodične resurse, presipitivanje koncepta odraslosti i njenih prekretnica od strane mladih.
|