 | odgovor |
|
Sa pojavom ideala drugarskog braka javlja se i shvatanje da se intimnost mora postići. Veći broj istraživanja je naglasio značaj koji bračni parovi pridaju svom partnerstvu i da se uspešan brak povezuje sa naporom uloženim u njega. Usled promena globalnog društva u zapadnim društvima dolazi do promene svesti, što dovodi do novog društvenog poretka. Jedan od procesa u osnovi ovog ideacionog poretka je detradicionalizacija. Dolazi do slabljenja ranijih strukturalnih i kulturalnih obrazaca za oblikovanje individualnih biografija pojedinaca. Prema jednoj grupi teoretičara, u pitanju je pozitivna promena, koja u novim diskursima o intimnosti vidi novi oblik emancipacije pojedinaca. Takođe, oni smatraju da ovakve promene dovode do „proizvodnje“ nove egalitarnosti među pojedincima, koji su, sada, oslobođeni od tradicionalnih očekivanja i stega. Ipak, druga strana potencira pad moralnosti. Navode da se kao posledica detradicionalizacije i individualizacije javlja egoistični narcistički individualizam, koji vodi demoralizaciji zapadne kulture. Ljubav podrazumeva idealizaciju drugoga te se sva osećanja i raspoloženja sreće i ispunjenosti pripisuju drugome. Tako ljubav uključuje tri dimenzije : intimnost, strast i posvećenost. Ljubavne odnose svakako nije moguće sagledati bez prizme rodnosti. U feminističkom diskursu ženama se pripisuje odlučujuća uloga u privatnoj sferi, a muškarcima u javnoj. Ovde se dovodi u pitanje biranje i pronalaženje partnera, razlika i sličnosti u traženju partnera kod muškaraca i žena. Pa tako recimo, teorije učenja smatraju da je pratnerski odnos kvalitetan i perspektivan ukoliko pomisao na partnera izaziva pozitivne asocijacije i ako njegovo/njeno prisustvo obogaćuje život. S druge strane, psihoanalitički orjentisani autori ukazuju na značaj ranog razvoja pojedinca, kao odlučujuće determinante u razvoju svoje biografije. Analiza vrednosnih preferencija ispitanika/supružnika ubedljivo pokazuje kolebanje na liniji patrijarhalizam- modernizam. Reč je o pretežnom ispoljavanju konzervativnih ideja, sa primesama suprotnih preferencija. Potvrdilo se da nema bitnijih razlika između mlađih i starijih bračnih parova, što govori o sporim ideacionim promenama u našem društvu. Tradicionalizam (patrijarhalizam) se ispoljio u stavovima vezanim za ideale ženstvenosti i nuklearne porodice. Modernistička orijentacija došla je do izražaja kod stavova o ulozi oca i kod procenjivanja uticaja ženskog zaposlenja na materinstvo. Ovo je verovatno posledica činjenice što su u mnogim porodicama u Srbiji, žene bile primorane da prihvataju razne (dodatne) poslove, pa je postalo sasvim normalno da se i očevi posvete deci i domaćinstvu. Činjenica je da se veliki deo partnerskih odnosa ipak zasniva na dominaciji jedne osobe nad drugom, što čini autoritet nezaobilaznom temom. Moć najbolje vidimo u donošenju svakodnevnih odluka. Istraživanja potvrđuju da je sve veća ženska participacija na tržištu rada obezbedila tranformaciju porodičnih odnosa moći. Kada je u pitanju donošenje odluka, na početku partnerstva oba partnera imaju isti udeo u odlukama. Sa protokom vremena i usložnjavanjem porodice, neminovno dolazi do podele među partnerima - faza komplementarnog odlučivanja. Kada dodje faza roditeljstva i dece, tada se ženska zavisnost od muškarca povećava, a to povlači njen smanjeni uticaj. Rastom dece i njihovim odvajanjem, žena ponovo vraća svoju moć, a kada se deca potpuno odvoje od porodice , sistem se ponovo vraća u početnu fazu jednkosti. U savremenom društvu , intimnost se smatra za jednu od bitnijih dimenzija sopstva i relacionih sadržaja. Na delu je globalna revolucija u našem samopoimanju i u načinu na koji stvaramo veze i odnose sa drugima. Bliskost uključuje dimenzije povezivanja (partnera, roditelja, dece prijatelja..), privilegovano poznavanje drugog, duboko poznavanje, razumevanje i odustajanje od raznih rodnih stereotipa. Brak se tako odvaja od prinude prirodne reprodukcije i postaje sam sebi cilj. Kao takvo, partnerstvo je važna dimenzija ličnog i porodičnog funkcionisanja. |